Kraina umarłych, lecz nie tych którzy zginęli chwalebną śmiercią w walce, lecz tych, który zmarli niehonorowo - samobójstwo, starość. Władczynią Helheimu jest Hel - o twarzy pół trupiej, pół żywej. Jest córką przebiegłego Boga Lokiego. Wejście do tej strasznej krainy znajduje się pośród lodów dalekiej północy, a zwie się je "Bramą Trupów", za nią przepływają dwie cuchnące rzeki graniczne - Gjoll i Leipt, lecz tylko na tej pierwszej wzniesiono most Gjallarbu, który jest pilnowany przez olbrzymkę Modgud. Oprócz niej bram Helu strzeże wściekły pies Garm - jego upiorne ujadanie obwieści początek Ragnaroku. Z Helheimu nie ma ucieczki, nie powiodło się nawet synowi Odyna - Baldurowi. Do Helheimu trafiają ludzie którzy umarli w łóżku - ich nie zabiorą Walkirie do Walhalli tak jak to robią z tymi, którzy zginęli chwalebną śmiercią w bitwie.